ရင္မွာတည္ဖြဲ႔ခဲ႔ ကာရန္မဲ႔ငါ႔ကဗ်ာ
တစ္စစီၿပန္႔ၾကဲ အေတြးမုန္တိုင္းေတြထဲ
အကၡရာေတြနဲ႔ထုဆစ္ ခံစားခ်က္မဲ့ခဲ႔တယ္
ဟိုတစ္ခ်ိန္ ဒီရပ္ဝန္းမွာ
ကာရန္ခ်ိဳကဗ်ာေသြး အခ်စ္ေတြေရးဖြဲ႔ဖူးတယ္
တဒဂၤၤအခ်စ္ကာရံ ငါရင္ခုန္လိႈက္ေမာဖူးတယ္
ၾကည္နူးမူပံုရိပ္ေတြ ကဗ်ာေတြေပၚၿဖန္႔က်ဲ
ငါ... ရင္ခုန္စြာ ဟစ္ေၾကြးခဲ႔ဖူးတယ္.........
သက္တန္႔ေရာင္ၿဖာေနတဲ့မိုးေကာင္ကင္ၾကီးေအာက္.မွာ..
လြပ္လပ္ျခင္းေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းနဲ႕အတူ
ၾကယ္ေလးေတြၾကည္႔ရင္း
ေတးသီခ်င္းေတြဆိုညည္းရင္း
ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာရဲ႕ အေတြးကမၻာထဲ
ယစ္မူးခဲ့ဖူးတယ္...........
အခုေတာ့ .... အလြမ္းတမ္းခ်င္းတပုဒ္ကိုမွ
ထုဆစ္ဖို႔
ငါ႔နွလံုးေသြးက အားနည္းလွၿပီ
အေဖာ္မဲ႔ေနရက္ အခ်စ္မရွိကမၻာမွာ
လူေတြမျမင္ေအာင္...နာက်င္စြာခံစားရင္း
ၾကင္သူသိေလမလား....
တိတ္တိတ္ကေလး..ငုိေၾကြးေနမိတယ္
အသက္မဲ႔ ကဗ်ာေလးကို ဝိညာဥ္ေခၚရင္း
တစ္စံုတစ္ရာဆီမွာ တုန္ခါေနမိတယ္
ခံစားခ်က္မဲ႔နယ္နိမိတ္ကိုၿဖတ္သန္းသြားခ်င္လွၿပီ
အခ်စ္နဲ႔ေဝးရာ..အမုန္းနဲ႔ေဝးရာ
သံေယာဇဥ္ေတြရစ္ပတ္ ႏြယ္တစ္ရာထပ္မၿဖစ္ခ်င္ေတာ႔ဘူး.
အလြမ္းေခ်ာင္းရိုးတိမ္ေကာသြားခဲ႔ၿပီ
ကာရန္မဲ့ကဗ်ာေတြလည္းထပ္မေရးခ်င္ေတာ့ဘူး
ဖူးပြင္႔စရာသီေတြထပ္ေရာက္လာမွာစိုးတယ္
ငါ႔ရဲ႕အခ်စ္ၿမိဳ႕ေဟာင္းမွာ တူးဆြဖို႔
ထာဝရ ရွင္သန္ၿခင္းသံစဥ္တစ္ပုဒ္ပဲရြက္ဆိုခဲ႔ေတာ႔မယ္
ဘယ္ေတာ႔မွမေမ႔ဘူး...
ဘယ္ေတာ႔မွ မေမ႔ဘူးခ်စ္သူ.......
အားလံုးကိုေလးစားလ်က္
ရွင္းသန့္ေမ
No comments:
Post a Comment